Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

сінхратрон, , м. (спец.).

Адзін з відаў установак для паскарэння руху электронаў.

|| прым. сінхратронны, .

сінхрафазатрон, , м. (спец.).

Адзін з відаў установак для паскарэння руху пратонаў.

|| прым. сінхрафазатронны, .

сінхронны, , (спец.).

Які ажыццяўляецца адначасова, супадае ў часе.

  • Сінхронная хуткасць.
  • С. пераклад (які адбываецца адначасова з маўленнем на замежнай мове).

|| наз. сінхроннасць, .

сінь, , ж.

  1. Сіні колер.

    • Марская с.
    • Не змераць вокам шыр палёў і неба с.
  2. У горнай справе — назва некаторых руд, якія маюць сіні колер.

    • Медная с.
    • Жалезная с.

сіньёр, , м.

У Італіі: пан, а таксама форма ветлівага звароту да мужчын, якая звычайна ўжыв. перад імем або прозвішчам.

|| ж. сіньёра, .

сінька, , ж.

  1. гл. сініць.

  2. Сіняя фарба для падсіньвання бялізны, паперы.

    • С. для бялізны.
  3. Сіняга колеру капіравальная папера для размнажэння чарцяжоў, а таксама чарцёж, адбіты з калькі на такой паперы (спец.).

сіньярына, , ж.

У Італіі — форма ветлівага звароту да дзяўчыны, паненкі.

сінюха, , ж.

Тое, што і сінюшнасць.

сінюшнасць, , ж.

Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых захворваннях.

|| прым. сінюшны, .

сінява, , ж.

Сіні колер, сіняя прастора.

  • С. возера.
  • Тканіна з сінявой.
  • С. неба.