Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пісьмёны, .

Пісьмовыя знакі, літары, пераважна старажытныя.

  • Старажытныя славянскія п.

пісьмо, , н.

  1. Напісаны тэкст, які пасылаецца для паведамлення чаго-н. каму-н.

    • Напісаць п.
    • Заказное п.
  2. адз. Уменне пісаць.

    • Вучыцца пісьму.
  3. адз. Сістэма графічных знакаў для перадачы, занатавання размовы.

    • Арабскае п.
    • Кірыліцкае п.
  4. адз. Стыль, манера мастацкага адлюстравання.

    • Рэалістычнае п.

|| памянш. пісямко, .

пісьмовы, .

Які мае адносіны да пісання і пісьма.

  • Пісьмовыя прылады.
  • Пісьмовае прадпісанне.
  • Адказаць пісьмова (прысл.).

пісьмоўнік, , м.

У мінулым: зборнік узораў для пісання пісьмаў рознага зместу.

пітво, , н.

  1. гл. піць.

  2. Тое, што п’юць, напітак.

    • Прахаладжальнае п.

пітны, .

Прыгодны для піцця, які мае адносіны да піцця.

  • Пітная вада.
  • Пітная сода.

пітон, , м.

Вялікая неядавітая змяя сямейства ўдаваў, якая жыве пераважна ў джунглях.

|| прым. пітонавы, .

пітэкантрап, , м. (спец.).

Найбольш ранні выкапнёвы чалавек, які ў эвалюцыі папярэднічаў неандэртальцу.

піўная, , ж.

Гандлёвае прадпрыемства рознічнага гандлю півам.

піўнушка, , ж. (разм. пагард.).

Тое, што і піўная.