Verbum

карыфей, ✂, м. (высок.).

Выдатны дзеяч у якой-н. галіне.

• К. сусветнай літаратуры.

карыца, ✂, ж.

Высушаная кара некаторых трапічных раслін сямейства лаўровых, ужыв. як прыправа.

|| прым. карычны, ✂.

карыцца, ✂; незак. (разм.).

Падпарадкоўвацца чыёй-н. волі, уладзе; пакарацца.

карыць​¹, ✂; незак.

Абчышчаць дрэва ад кары, акорваць.

• К. жэрдкі.

карыць​², ✂; незак. (разм.).

Папракаць, дакараць.

• Хопіць яго к.

карычнева-...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. карычневы, з карычневым адценнем, напр. карычнева-залацісты, карычнева-чорны, карычнева-чырвоны;
2. карычневы, у спалучэнні з іншым, асобным колерам, напр. карычнева-ружовы, карычнева-шэры.

карычневы, ✂.

Цёмны, буравата-жоўты (колеру жолуда або карыцы).

• Карычневае паліто.
• Карычневая чума (пра фашыстаў; пагард.).

карыятыда, ✂, ж.

Калона, апора ў будынку ў выглядзе жаночай фігуры.

карэ, нескл., н.

1. Баявое пастраенне ў форме чатырохвугольніка, якое прымянялася ў еўрапейскіх арміях да канца 19 ст. для адбіцця атак з усіх бакоў.

2. нескл., н. Квадратны выраз каўняра на сукенцы.

3. нязм. У форме чатырохвугольніка.

   • Каўнер к.

карэйка, ✂, ж.

Свіная або цялячая грудзінка спецыяльнага прыгатавання.