Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пончык, , м.

Круглы, смажаны ў тлушчы піражок.

|| прым. пончыкавы, .

поп1, , м. (разм.).

Праваслаўны святар.

|| прым. папоўскі, .

поп2, , м.

У гульні ў гарадкі: вертыкальна пастаўлены гарадок (руха).

  • На папа (разм.) — вертыкальна.

    • Паставіць бочку на папа.

попел, , м.

Пылападобная шэрая маса, якая застаецца ад згарання чаго-н.

  • Выбіць п. з люлькі.
  • Ператварыцца ў п.

|| прым. попельны, .

  • П. колер (светла-шэры).

попелапад, , м. (спец.).

Выпадзенне попелу пры вывяржэнні вулкана.

попельніца, , ж.

Спецыяльная пасудзіна для акуркаў і страсання попелу пры курэнні.

поплаў, , м.

Луг у пойме ракі.

  • Касіць л.

|| памянш. паплавок, .

|| прым. паплаўны, .

поплеч, прысл.

У непасрэднай блізкасці з кім-н., плячо ў плячо, поруч.

  • Ісці л.

попрадкі, , н. (разм.).

Вячоркі, на якіх прадуць.

попыт, , м.

Патрабаванне на тавар, рабочую сілу; патрэба, неабходнасць у кім-, чым-н.

  • П. на кнігі.
  • П. выклікае прапанаванне.