Verbum

контр-адмірал, ✂, м.

Першае адміральскае званне або чын у флоце, роўнае званню генерал-маёра ў сухапутных войсках, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. контр-адміральскі, ✂.

контур, ✂, м.

Абрыс, лінія, якая ачэрчвае што-н.

• К. лесу.
• К. будынка.

|| прым. контурны, ✂.

• Контурная лінія (перарывістая лінія з кропак або кароткіх рысак).
• Контурная карта (геаграфічная карта, на якую нанесены толькі абрысы вадаёмаў і сушы).

конус, ✂, м.

1. Геаметрычнае цела, якое ўтвараецца вярчэннем прамавугольнага трохвугольніка вакол аднаго з яго катэтаў.

2. Прадмет такой формы.

   • К. тэрыкона.

|| прым. конусны, ✂.

конусападобны, ✂.

Які мае выгляд конуса.

кончаны, ✂.

Вырашаны, закончаны.

• Кончаная справа.

◊

• Кончаны чалавек — непапраўны ў сваіх паводзінах, дзеяннях чалавек; такі, ад якога нічога добрага нельга чакаць у будучым.

кончыцца, ✂; зак.

1. Прыйсці да канца, спыніцца, завяршыцца чым-н.

   • Навучальны год кончыўся.
   • Ніткі кончыліся.
   • Гульня кончылася перамогай.

2. Памерці ў пакутах (разм.).

|| незак. канчацца, ✂.

кончыць, ✂; зак.

1. што, а таксама з чым і з інф. Завяршыць, давесці да канца, закончыць.

   • К. касьбу.
   • К. з рамонтам.
   • К. чытаць.

2. што чым. Зрабіць што-н. у заключэнне, закончыць чым-н.

   • К. артыкул цытатай.
   • К. выступленне заклікамі.

3. што, з чым і з інф. Палажыць канец чаму-н., спыніць што-н.

   • К. гулянкі.
   • К. з п’янствам.
   • К. бяздзейнічаць.

4. Завяршыць навучанне дзе-н.

   • К. аспірантуру.

5. Звесці са свету (разм.).

◊

• Дрэнна (кепска) кончыць — пра ганебны канец чыйго-н. жыцця або дзейнасці.

• Кончыць жыццё — памерці.

|| незак. канчаць, ✂.

конь, ✂, м.

1. Буйная свойская аднакапытная жывёліна, якая выкарыстоўваецца для перавозкі грузаў і людзей, а таксама для верхавой язды.

   • Купіць каня.
   • Навязаць каня.
   • Па конях! (кавалерыйская каманда для пасадкі на коней).
   • На кані і пад канём (у самых разнастайных і непрыемных сітуацыях пабываць, быць).

2. Шахматная фігура з галавой каня.

   • Хадзіць канём.
   • Ход канём (таксама перан. пра смелае, рашучае дзеянне).

3. Абабіты скурай брус на чатырох ножках для гімнастычных практыкаванняў.

◊

• Ні па кані, ні па аглоблях (разм.) — не так, як хацелася (зрабілася, атрымалася).

|| памянш. конік, ✂.

|| прым. конны, ✂ і конскі, ✂.

• К. двор.
• Конская грыва.
• Конскае шчаўе (батанічная назва).

конюх, ✂, м.

Работнік, які даглядае коней.

копанік, ✂, м. (разм.).

Полаз са ствала дрэва, выкапанага з каранёвым адросткам.