Verbum

і́ністы, -ая, -ае.

Пакрыты інеем, заінелы.

І. хмызняк.

ініцыява́ць, -цыю́ю, -цыю́еш, -цыю́е; -цыява́ны; зак. і незак., што.

Садзейнічаць пачатку чаго-н., даваць штуршок чаму-н.

І. будаўніцтва моста.

|| наз. ініцыява́нне, -я, н.

ініцыя́лы, -аў, адз. -я́л, -а, м.

Першыя літары імя і імя па бацьку або імя і прозвішча.

|| прым. ініцыя́льны, -ая, -ае.

ініцыя́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто праяўляе ініцыятыву; пачынальнік.

Ініцыятары спаборніцтва.

|| ж. ініцыя́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

ініцыяты́ва, -ы, ж.

1. Самастойны пачын, унутранае імкненне да новых форм дзейнасці; прадпрымальнасць.

Праявіць ініцыятыву.

2. Вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях.

Узяць ініцыятыву ў свае рукі.

ініцыяты́ўны, -ая, -ае.

1. Які праяўляе ініцыятыву ў якой-н. справе.

Ініцыятыўная група.

2. Які валодае ініцыятывай; прадпрымальны.

І. чалавек.

|| наз. ініцыяты́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).