тарпа́, -ы́, мн. то́рпы і (з ліч. 2, 3, 4) тарпы́, то́рпаў, ж. і торп, -а, мн. тарпы́, тарпо́ў, м.
Вялікая сцірта снапоў, саломы або сена, складзеная асобым спосабам для захоўвання пад адкрытым небам.
тарфа... (гл. торфа...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «торфа...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: тарфагнойны, тарфакрошка, тарфамаса, тарфапомпа, тарфасос, тарфахімія.
тор, -а, м.
Дарога, след, пакінуты калёсамі.
Няроўны т.
Пракласці свой т. (таксама перан.).
то́рба, -ы, мн. -ы, торб і -аў, ж.
Невялікі мяшок звычайна з даматканай тканіны.
Напужаў мех, дык і т. страшна (прыказка).
|| памянш. то́рбачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. то́рбачны, -ая, -ае.
торг¹, -у, мн. таргі́, -о́ў, м.
1. гл. таргаваць, таргавацца.
2. Базар, рынак; месца гандлю (уст.).
Паспееш з козамі на т. (прымаўка).
3. звычайна мн. Публічны продаж маёмасці, рэчаў, пры якім пакупніком становіцца той, хто прапануе больш высокую цану; аўкцыён.
торг², выкл., у знач. вык. (разм.).
Ужыв. ў знач. дзеяслова торгаць.
Т. за рукаў.
Т. плячом.
то́ргацца, -гаюся, -гаешся, -гаецца; незак.
Рабіць сутаргавыя рухі.
Т. ўсім целам.
|| аднакр. таргану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся.
то́ргаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. каго-што. Цягнуць, тузаць рэзкімі рухамі, рыўкамі.
Т. вяроўку.
2. Дрыжаць, рабіць сутаргавыя рухі.
Шчака торгае.
3. што і без дап. Балець праз аднолькавыя прамежкі часу, тузаць (звычайна пры ўтварэнні нарываў).
Палец торгае.
4. што. Рэзкім рухам кранаць, зрушваць з месца.
Паравоз торгае вагоны.
5. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыводзіць у рух паплавок, кляваць, торкаць (пра рыбу).
|| аднакр. таргану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1, 2, 4 і 5 знач.) і то́ргнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1, 2, 4 і 5 знач.).
|| наз. то́рганне, -я, н.
торк, выкл., у знач. вык. (разм.).
Ужыв. ў знач. дзеяслова торкнуць.
Т. нагой суседа.