Verbum

мілава́цца, -лу́юся, -лу́ешся, -лу́ецца; -лу́йся; незак.

Лашчыцца, галубіцца, абнімацца, праяўляць узаемную любоў.

мі́лаваць, -лую, -луеш, -луе; -луй; незак., каго (што).

Дараваць каму-н. віну.

Нельга м. забойцу.

мілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; незак., каго (што).

Песціць, галубіць, пялегаваць.

М. дзіця.

мілаві́дны, -ая, -ае.

3 прыемным на выгляд тварам, прывабны.

Мілавідная дзяўчына.

|| наз. мілаві́днасць, -і, ж.

мілагу́чны, -ая, -ае.

Прыемны на слых, які прыемна гучыць.

Мілагучная мелодыя вальса.

|| наз. мілагу́чнасць, -і, ж.

мі́ласцівы, -ая, -ае.

Які праяўляе міласць, прыхільнасць, добразычлівасць.

мі́ласціна, -ы, ж.

Ахвяраванне жабраку, беднаму.

Прасіць міласціну.

мі́ласць, -і, ж.

1. Добрыя, велікадушныя адносіны.

Змяніць гнеў на м.

2. Ахвяраванне, дар.

◊

Ваша (твая, яго) міласць (уст.) — ужыв. як пачцівы зварот ніжэйшага да вышэйшага і пры ўпамінанні трэцяй асобы.

Міласці просім (разм.) — ветлівае запрашэнне зрабіць што-н.

Па міласці каго (іран.) — па чыёй-н. віне або дзякуючы каму-н.

Скажы на міласць (разм.) — выказванне здзіўлення, непаразумення і пад. з якой-н. прычыны.

міласэ́рнасць, -і, ж.

Гатоўнасць да дапамогі каму-н., спагада іншым.

Праявіць м.

міласэ́рны, -ая, -ае.

Які праяўляе міласэрнасць ці з’яўляецца вынікам міласэрнасці.

М. ўчынак.