Verbum

мізансцэ́на, -ы, мн. -ы, -сцэ́н, ж.

Размяшчэнне дзеючых асоб і дэкарацый на сцэне ў розныя моманты выканання п’есы.

|| прым. мізансцэні́чны, -ая, -ае.

мізантро́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавеканенавіснік.

|| ж. мізантро́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак.

мізантро́пія, -і, ж.

Чалавеканенавісніцтва, варожыя адносіны да людзей.

|| прым. мізантрапі́чны, -ая, -ае.

мізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Худнець, траціць належны выгляд.

Жанчына на вачах мізарнела.

Мізарнее душа гэтага чалавека (перан.).

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рабіцца меншым, менш значным (разм.).

Кавалак вяндліны з кожным днём мізарнее.

|| зак. змізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і памізарне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

мізэ́рны, -ая, -ае.

1. Вельмі малы, нязначны.

М. тэрмін.

Мізэрныя інтарэсы.

2. Схуднелы, худы, чэзлы.

Мізэрнае дзіця.

Мізэрныя расліны.

3. перан. Несамавіты на выгляд, убогі.

Ля ганка стаяў м. чалавек.

|| наз. мізэ́рнасць, -і, ж.