Verbum

інкруста́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які займаецца інкрустацыяй.

|| прым. інкруста́тарскі, -ая, -ае.

інкруста́цыя, -і, ж.

1. гл. інкруставаць.

2. Упрыгажэнне ў выглядзе узораў, малюнкаў з перламутру, дрэва і іншых матэрыялаў, урэзаных у паверхню прадмета.

Шкатулка з інкрустацыяй.

інкрымінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., што, каму-чаму.

Абвінаваціць (абвінавачваць), прад’явіць (прад’яўляць) каму-н. абвінавачанне ў чым-н.

І. каму-н. удзел у забойстве.

інкуба́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльны апарат для штучнага вывядзення куранят, моладзі рыб і інш.

|| прым. інкуба́тарны, -ая, -ае.

Інкубатарныя кураняты.

інкубато́рый, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Памяшканне, у якім размешчаны інкубатары.

інкуба́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Скрыты перыяд хваробы з моманту заражэння да з’яўлення яе першых прымет.

2. Штучнае вывядзенне маладых асобін у інкубатары.

|| прым. інкубацы́йны, -ая, -ае.

І. перыяд.

інсаля́цыя, -і, ж. (спец.).

Асвятленне сонечнымі промнямі.

Ступень інсаляцыі памяшкання.

|| прым. інсаляцы́йны, -ая, -ае.

інсінуа́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Паклёпніцкая выдумка, накіраваная супраць каго-н. з мэтай зганьбіць, зняславіць.

|| прым. інсінуацы́йны, -ая, -ае.

Узводзіць ганебныя інсінуацыі.

інспектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., каго-што.

Правяраць правільнасць чыіх-н. дзеянняў шляхам нагляду і інструктавання.

І. школу.

|| наз. інспектава́нне, -я, н. і інспе́кцыя, -і, ж.

інспе́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая займаецца інспектаваннем каго-, чаго-н.

Фінансавы і.

|| прым. інспе́ктарскі, -ая, -ае.