Verbum

пры́думка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж. (разм.).

Тое, што прыдумана; выдумка.

Здатны на розныя прыдумкі.

прыду́мшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто прыдумляе (у 2 знач.); выдумшчык.

Не верце гэтаму прыдумшчыку.

|| ж. прыду́мшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

прыдуркава́ты, -ая, -ае.

Дурнаваты, бесталковы.

П. дзяцюк.

П. выгляд.

|| наз. прыдуркава́тасць, -і, ж.

прыду́шаны, -ая, -ае.

Пра голас, гукі: прыглушаны, здаўлены.

П. шэпт.

|| наз. прыду́шанасць, -і, ж.

прыдушы́ць, -ушу́, -ўшыш, -ўшыць; -ўшаны; зак., каго (што).

Прыціснуўшы, задушыць.

П. кураня.

|| незак. прыду́шваць, -аю, -аеш, -ае.

прыдыха́нне, -я, н. (спец.).

Гук, які суправаджае маўленне пры выдыху, а таксама гук мовы, які ўтвараецца трэннем паветра аб ненапружаныя галасавыя звязкі.

|| прым. прыдыха́льны, -ая, -ае.

прые́зд гл. прыехаць.

прые́зджы, -ая, -ае.

Які прыехаў адкуль-н., не тутэйшы.

Пакой для прыезджых (наз.).

прые́мны, -ая, -ае.

1. Які прыносіць задавальненне, радасць.

П. пах.

Прыемная навіна.

П. ўспамін.

Прыемна (прысл.) слухаць.

2. Які выклікае сімпатыю, прывабны.

П. чалавек.

Прыемная ўсмешка.

|| наз. прые́мнасць, -і, ж.

прые́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́сца; зак.

1. Надакучыць ад частага ўжывання, аднастайнасці (пра ежу).

Штодзённы кісель ужо прыеўся.

2. перан. Страціць цікавасць для каго-н.

Яго анекдоты ўжо ўсім прыеліся.

|| незак. прыяда́цца, -а́ецца.