цаца́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
У выразе: абяцанка — цацанка, а дурню радасць (разм.) — дурань радуецца абяцанню, якое можа не ажыццявіцца.
цаца́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
Птушка атрада курыных.
|| прым. цаца́рчын, -а.
ца́цачнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Майстар, які вырабляе цацкі.
|| ж. ца́цачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
ца́цка, -і, ДМ -ццы, мн. -і, -цак, ж.
1. Прадмет, прызначаны для гульні, аздобы, упрыгожання.
Магазін дзіцячых цацак.
Ёлачныя цацкі.
2. Што-н. вельмі прыгожае, цікава аздобленае.
Не кватэра, а ц.
3. перан. Той, кім распараджаюцца па ўласным жаданні, хто служыць каму-н. для пацех.
Быць цацкай у чужых руках.
4. Пра тое, што з’яўляецца прадметам клопату, непрыемнасці (разм.).
Параніў руку — зрабіў сабе цацку.
|| памянш.-ласк. ца́цачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
|| прым. ца́цачны, -ая, -ае.
Ц. магазін.
ца́цкацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).
1. Гуляць з кім-, чым-н.; забаўляцца.
2. перан. Займацца якой-н. клопатнай справай; важдацца з кім-, чым-н.
Хопіць ц. з гультаём.