крыша́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Адрэзаны плоскі кусок чаго-н. ядомага.
К. сала.
кры́шанка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).
Што-н. раскрышанае, здробленае.
К. з хлеба з квасам.
крыштале... (а таксама крышталя...).
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да крышталёў, напр.: крышталепадобны, крышталегідрат, крышталекераміка, крышталеўтварэнне.
крышталізава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зу́ецца; зак. і незак.
1. Ператварыцца (ператварацца) у крышталі.
2. перан. Набыць (набываць) пэўныя ўстойлівыя формы (кніжн.).
Крышталізуюцца новыя ідэі.
|| зак. таксама вы́крышталізавацца, -зуецца і закрышталізава́цца, -зу́ецца (да 1 знач.).
|| наз. крышталіза́цыя, -і, ж.
крышталізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.
Ператварыць (ператвараць) у крышталі.
|| зак. таксама закрышталізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны.
|| наз. крышталіза́цыя, -і, ж.
крышта́ль, -я́ і -ю́, м.
1. -я́, мн. -і́, -ёў. Цвёрдае цела, якое мае натуральную форму шматгранніка.
Крышталі кварцу.
2. -ю́. Від шкла.
Ваза з крышталю.
|| памянш. крышта́лік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.)
|| прым. крышталі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.) і крышта́льны, -ая, -ае.
крышта́льны, -ая, -ае.
1. гл. крышталь.
2. перан. Празрысты, чысты.
Крыштальная вада.
3. перан. Беззаганны, бездакорны (пра лепшыя якасці чалавека, а таксама пра чалавека з такімі якасцямі).
Крыштальнае сумленне.
Крыштальнай душы чалавек.
|| наз. крышта́льнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
крышталя... (гл. крыштале...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «крыштале...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: крышталяоптыка, крышталяфізіка, крышталяхімія.