Verbum

крыміна́л, -у, м. (разм.).

Крымінальная справа.

Гэта ж к.!

крыміналі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне крыміналістыкі.

|| ж. крыміналі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

крыміналі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Юрыдычная дысцыпліна, якая вывучае методыку, тактыку і тэхніку расследавання злачынстваў.

|| прым. крыміналісты́чны, -ая, -ае.

К. метад.

крымінало́гія, -і, ж.

Навука аб злачыннасці і метадах яе папярэджання.

|| прым. крыміналагі́чны, -ая, -ае.

Крыміналагічныя даследаванні.

крыміна́льны, -ая, -ае.

Звязаны са злачынствам; злачынны.

К. выпадак.

|| наз. крыміна́льнасць, -і, ж.

крыміно́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па крыміналогіі.

крымпле́н, -у, м.

Сінтэтычная тканіна з поліэфірнага валакна.

|| прым. крымпле́навы, -ая, -ае.

крыналі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шырокая спадніца на тонкіх абручах, стальных або з кітовага вуса (у модзе з першай паловы 19 ст.).

|| прым. крыналі́навы, -ая, -ае і крыналі́нны, -ая, -ае.

крыні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

1. Натуральны выхад падземных вод на паверхню зямлі, а таксама вадаём, які ўтварыўся на месцы выхаду падземных натуральных вод.

Прынесці вады з крыніцы.

2. перан., чаго. Тое, што дае пачатак чаму-н., служыць асновай для чаго-н.

К. святла.

К. дабра.

3. Пісьмовыя помнікі, дакументы, на аснове якіх пішуцца навуковыя даследаванні (спец.).

Мовазнаўчыя крыніцы.

◊

Біць крыніцай — бурна развівацца, квітнець.

Жывая крыніца — пра тое, што існуе ў сваім першапачатковым, натуральным стане.

|| прым. крыні́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

крыніцазна́ўства, -а, н.

Раздзел гістарычнай навукі, які займаецца метадамі вывучэння і выкарыстання гістарычных крыніц.

|| прым. крыніцазна́ўчы, -ая, -ае.