Verbum

лаці́ніца, -ы, ж.

Тое, што і лацінка.

лаці́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Лацінскі алфавіт, лацінскае пісьмо.

лаці́нскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да культуры, рэлігіі і геаграфіі Старажытнага Рыма.

Лацінская прыказка.

Л. шрыфт.

Лацінская вера.

ла́ціць, ла́чу, ла́ціш, ла́ціць; ла́чаны; незак., што.

Насцілаць латы² на кроквы.

Л. хату.

|| зак. нала́ціць, -ла́чу, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны і пала́ціць, -ла́чу, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны.

|| наз. ла́чанне, -я, н.

ла́цкан, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адварот на грудной частцы паліто, пінжака.

|| прым. ла́цканны, -ая, -ае.

лаша́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Помесь жарабка і асліцы.

|| прым. лашако́вы, -ая, -ае.

ла́шчыцца, -шчуся, -шчышся, -шчыцца; незак., да каго і без дап.

3 ласкаю гарнуцца да каго-н.; старацца ласкай выклікаць ласку ў адказ.

Л. да маці.

|| зак. прыла́шчыцца, -ла́шчуся, -ла́шчышся, -ла́шчыцца.

|| наз. ла́шчанне, -я, н.

ла́шчыць, -шчу, -шчыш, -шчыць; незак., каго-што.

1. Праяўляць пяшчотнасць, любоў, ласку¹.

Л. дзіця.

2. Пяшчотна дакранацца да каго-н., чаго-н., гладзіць.

Л. сабаку.

3. перан. Песціць, выклікаць прыемнае адчуванне.

Сонца л. твар.

|| наз. ла́шчанне, -я, н.

лая́льны, -ая, -ае.

Які выражае добразычліва-нейтральныя адносіны да каго-, чаго-н.; карэктны.

Л. чалавек.

Лаяльныя адносіны.

|| наз. лая́льнасць, -і, ж.

ла́янка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Абразлівыя, грубыя словы, выразы, дакоры.

Зняважлівая л.

2. Сварка.

Пражыць век без лаянкі.

|| прым. ла́янкавы, -ая, -ае.

Лаянкавыя словы.