Verbum

зачарсцве́ць гл. чарсцвець.

зачарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рцім, -чэ́рціце, -чэ́рцяць; -чэ́рчаны; зак., што.

Пакрыць рысамі, чарцяжом.

З. ліст паперы.

|| незак. зачэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

зачаса́ць¹, -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чэ́шам, -чэ́шаце, -чэ́шуць; -чашы́; -часа́ны; зак., што.

Прычэсваючы, прыгладзіць (валасы) у адным напрамку.

З. валасы на правы бок.

|| незак. зачэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

зачаса́ць², -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чэ́шам, -чэ́шаце, -чэ́шуць; -чашы́; -часа́ны і -чэ́саны; зак., што.

Чэшучы тапаром, рабіць вузейшым, вастрэйшым з аднаго боку.

З. кол.

|| незак. зачэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

зачасці́ць, -чашчу́, -часці́ш, -часці́ць; -часці́м, -часціце́, -часця́ць; зак. (разм.).

1. Пачаць рабіць што-н. часта.

З. у госці.

Дзе не любяць — не гасці, а дзе любяць — не часці (прыказка).

2. Паліцца частымі кроплямі.

Дождж зачасціў.

зача́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Тое, што і зародак.

2. Адміраючы астатак недаразвітага органа ў арганізме, рудымент (спец.).

3. звычайна мн., перан. Пачатак, першае праяўленне чаго-н.

Зачаткі новых адносін.

|| прым. зача́ткавы, -ая, -ае.

З. стан.

зачахлі́ць гл. чахліць.

зача́хлы, -ая, -ае.

1. Змарнелы, хваравіты.

З. чалавек.

2. Які зачах, слаба расце, завялы.

Зачахлае дрэва.

|| наз. зача́хласць, -і, ж.

зача́хнуць гл. чахнуць¹.

зача́цце, -я, н.

Зараджэнне плода, пачатак цяжарнасці.