дрэйфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.
1. Быць у дрэйфе, рухацца пад уздзеяннем ветру або плыні.
Карабель дрэйфуе.
2. безас. Адхіляць ад руху ветрам або плынню.
Карвет пачало д. да берага.
дрэ́йфіць, -флю, -фіш, -фіць; незак. (разм.).
Паддавацца пачуццю страху, баяцца, адступаць перад цяжкасцямі.
Не трэба д. — усё будзе добра.
|| зак. здрэ́йфіць, -флю, -фіш, -фіць.
дрэна́ж, -у́, м.
1. Асушэнне глебы пры дапамозе сістэмы траншэй ці труб, а таксама сістэма такіх траншэй, труб.
Д. балота.
2. Вывядзенне з раны гною, вадкасці з дапамогай спецыяльнай трубкі (спец.).
Д. раны.
3. мн. -ы́, -о́ў. Гумавая ці шкляная трубка з адтулінамі, якая ўводзіцца ў рану для адтоку гною, вадкасці (спец.).
Увесці д.
|| прым. дрэна́жны, -ая, -ае.
Дрэнажная канава.
Дрэнажная трубка.
дрэ́нна, прысл.
1. Нездавальняюча, не так, як трэба, заганна.
Д. працаваць.
2. безас., у знач. вык. Пра неспрыяльныя абставіны, цяжкае становішча.
3. безас., у знач. вык. Пра хваравіты або цяжкі душэўны стан.
Хвораму сёння д.
Д. на душы.
4. у знач. наз. дрэ́нна, нескл., н. Адзнака (у 4 знач.), якая абазначае ніжэйшую ацэнку ведаў.
Атрымаць д. па матэматыцы.
дрэ́нны, -ая, -ае; го́ршы, найго́ршы.
1. Пазбаўлены станоўчых якасцей, нездавальняючы, не такі, як трэба; проціл. добры.
Дрэнныя прадукты.
Д. почырк.
Дрэннае надвор’е.
Дрэннае абсталяванне.
Д. гаспадар.
Дрэнныя суседзі.
Дрэнныя даходы.
Дрэннае здароўе.
Здарылася найгоршае (наз.) з усяго, што можна было чакаць.
2. Заганны з маральнага боку; здатны на кепскія ўчынкі.
Дрэнныя паводзіны.
Д. чалавек.
3. Неспрыяльны, невясёлы, які не абяцае нічога добрага.
Дрэннае прадчуванне.
Дрэнныя аналізы крыві.
дрэнь, -і, ж. (разм.).
1. зб. Розныя непрыгодныя рэчы, хлам.
Поўныя кішэні ўсякай дрэні.
2. Што-н. нядобрае, непрыемнае.
Усю ноч нейкая д. снілася.
3. у знач. вык. Пра каго-, што-н. кепскае, нікчэмнае.
Надвор’е — д.
Токар з яго — д.
дрэсірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., каго (што).
1. Прывучаць жывёл да выканання якіх-н. дзеянняў.
Д. тыграў.
Д. сабак.
2. перан. Прывучаць да строгай дысцыпліны; муштраваць (у 1 знач.).
|| зак. вы́дрэсіраваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.
|| наз. дрэсіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.
дрэсіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто дрэсіруе жывёл.
Д. звяроў.
|| ж. дрэсіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. дрэсіро́ўшчыцкі, -ая, -ае.
дрэс-ко́д, -у, м.
Набор правіл, якія вызначаюць, як апранацца ў пэўных абставінах.