Verbum

мі́сіс, нескл., ж.

Зварот да замужняй жанчыны ў Англіі, Амерыцы (ставіцца звычайна перад прозвішчам, імем).

мі́сія, -і, мн. -і, -сій, ж.

1. Адказная роля, высокае прызначэнне каго-н.

Вялікая м. вучонага.

2. Пастаяннае дыпламатычнае прадстаўніцтва пры якой-н. дзяржаве на чале з пасланнікам.

3. Дыпламатычная дэлегацыя спецыяльнага прызначэння.

М. дружбы (перан.). М. добрай волі (перан.).

4. Місіянерская арганізацыя.

Папская м.

місіяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Духоўная асоба, якая пасылаецца царквой для прапаганды свайго веравызнання сярод нехрысціянскага насельніцтва.

|| ж. місіяне́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. місіяне́рскі, -ая, -ае.

місіяне́рства, -а, н.

Дзейнасць місіянера.

мі́ска, -і, ДМ місцы, мн. -і, -сак, ж.

Шырокая і глыбокая пасудзіна круглай формы для яды.

|| памянш. мі́сачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

мі́стар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Зварот да мужчыны ў Англіі, Амерыцы (ставіцца звычайна перад імем, прозвішчам).

мі́стык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, схільны да містыкі, прыхільнік містыцызму.

мі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Вера ў існаванне надпрыродных, таямнічых сіл і магчымасць зносін з імі чалавека.

2. Нешта загадкавае, чаго нельга растлумачыць (разм.).

Усе падзеі апошніх дзён — нейкая м.

|| прым. місты́чны, -ая, -ае.

містыфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., каго (што).

Наўмысна ўвесці (уводзіць) каго-н. у зман.

містыфіка́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца містыфікацыямі.

|| прым. містыфіка́тарскі, -ая, -ае.