Verbum

бяспра́ўны, -ая, -ае.

Які пазбаўлены палітычных, грамадзянскіх правоў або не можа іх рэалізаваць.

|| наз. бяспра́ўнасць, -і, ж.

бяспро́йгрышны, -ая, -ае.

З абавязковым выйгрышам.

Бяспройгрышная латарэя.

|| наз. бяспро́йгрышнасць, -і, ж.

бяспры́кладны, -ая, -ае.

Які не мае сабе роўнага; выключны.

Б. подзвіг.

|| наз. бяспры́кладнасць, -і, ж.

бяссі́лле, -я, н.

1. Недахоп, адсутнасць фізічных сіл, крайняя слабасць.

2. Няздольнасць зрабіць што-н., адсутнасць магчымасці дзейнічаць.

Пераканацца ў сваім бяссіллі.

бяссі́льны, -ая, -ае.

1. Які не мае фізічных сіл, слабы.

Б. хворы.

2. Няздольны што-н. зрабіць; бездапаможны.

Медыцына тут бяссільная дапамагчы.

бяссла́ўны, -ая, -ае.

Які заслугоўвае асуджэння, ганебны.

Б. канец.

Бясслаўнае адступленне.

|| наз. бяссла́ўнасць, -і, ж.

бяссле́дны, -ая, -ае.

Які не пакінуў пасля сябе ніякіх слядоў.

Бясследнае знікненне.

Прапасці бясследна (прысл.).

|| наз. бяссле́днасць, -і, ж.

бяссло́ўны, -ая, -ае.

1. Выказаны без слоў.

Б. дакор.

2. Маўклівы, які лічыць за лепшае не выказваць сваіх думак.

Б. выканаўца.

|| наз. бяссло́ўнасць, -і, ж.

бяссме́ртнік, -у, м.

Назва некаторых травяністых раслін з сухімі кветкамі, якія не вянуць.

бяссне́жны, -ая, -ае.

Скупы на снег.

Бясснежная зіма.

|| наз. бяссне́жнасць, -і, ж.