Verbum

інтрыга́нства, -а, н. (неадабр.).

Паводзіны і ўчынкі інтрыгана.

інтуі́цыя, -і, ж.

1. Чуццё, тонкае разуменне, пранікненне ў самую сутнасць чаго-н.

Чалавек багатай інтуіцыі.

2. Непасрэднае пазнанне ісціны без дапамогі вопыту і лагічных вывадаў (спец.).

|| прым. інтуіты́ўны, -ая, -ае.

інты́м, -у, м. (разм.).

Пра інтымныя адносіны, інтымную абстаноўку.

І. не прапаноўваць!

інты́мнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Весці інтымныя размовы, абыходзіцца з кім-н. празмерна даверліва.

І. з сяброўкамі.

інты́мны, -ая, -ае.

1. Глыбока асабісты, патаемны, сардэчны, шчыры; які датычыцца пачуццяў.

Інтымная размова.

Інтымная лірыка.

2. Які датычыцца палавога жыцця, сексуальных адносін.

Інтымныя паслугі.

|| наз. інты́мнасць, -і, ж.

інтэграва́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

1. Аб’яднаць (аб’ядноўваць) часткі чаго-н. у адно цэлае (спец.).

2. У матэматыцы: знайсці (знаходзіць) інтэграл дадзенай функцыі.

|| наз. інтэграва́нне, -я, н.

інтэгра́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца ў выніку дзеяння, адваротнага дыферэнцыраванню.

|| прым. інтэгра́льны, -ая, -ае.

Інтэгральнае вылічэнне.

інтэле́кт, -у, М -кце, м.

Розум (у 1 знач.), здольнасць чалавека мысліць і разважаць.

Высокі і.

|| прым. інтэлектуа́льны, -ая, -ае.

інтэлектуа́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Інтэлектуальны чалавек.

|| ж. інтэлектуа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (разм.).

інтэлектуа́льны, -ая, -ае.

1. гл. інтэлект.

2. Разумовы, духоўны; з высока развітым інтэлектам.

Інтэлектуальныя здольнасці.

|| наз. інтэлектуа́льнасць, -і, ж.