Verbum

бунта́рства, -а, н.

Рэзкае абурэнне, пратэст, якія суправаджаюцца непакорнасцю.

|| прым. бунта́рскі, -ая, -ае.

Б. настрой.

бунтаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Удзельнік бунту¹.

|| ж. бунтаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

|| прым. бунтаўшчы́цкі, -ая, -ае.

бунчу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).

Дрэўка з прывязаным конскім хвастом як сімвал улады (у казацкіх атаманаў, украінскіх і польскіх гетманаў).

|| прым. бунчу́жны, -ая, -ае.

бур, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Інструмент для свідравання.

бу́ра, -ы, мн. -ы, бур, ж.

1. Вецер вялікай разбуральнай сілы, звычайна з дажджом або снегам.

Разгулялася б.

2. перан. Пра бурнае развіццё сацыяльных працэсаў у грамадстве.

Грымоты рэвалюцыйнай буры.

3. перан., чаго або якая. Пра бурнае выяўленне пачуццяў.

Б. воплескаў.

4. Шум, крык.

У хаце паднялася сапраўдная б.

○

Магнітная бура — моцныя ваганні магнітнага поля Зямлі, звязаныя з уварваннем у каляземную прастору касмічных часціц, што абумоўлена сонечнай актыўнасцю.

◊

Бура ў шклянцы вады (іран.) — гарачая спрэчка з-за дробязных прычын.

бурава́ты, -ая, -ае.

Які мае шэра-карычневае адценне.

бурава́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж.

Вышка для бурэння.

Працаваць на буравой.

бураве́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Марская птушка з загнутай дзюбай, вузкімі і доўгімі крыламі.

бураві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Спецыяліст па буравых работах.

буравы́, -а́я, -о́е.

Які мае адносіны да бурэння, зроблены ў выніку бурэння.

Буравая ўстаноўка.