бунтаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Удзельнік бунту¹.

|| ж. бунтаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

|| прым. бунтаўшчы́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)