Verbum

другаго́дніцтва, -а, н.

Знаходжанне другі год у тым жа класе, на тым жа курсе з прычыны непаспяховасці.

другакла́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Вучань другога класа.

|| ж. другакла́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

другара́дны, -ая, -ае.

1. Не асноўны, не самы важны.

Другараднае пытанне.

2. Не лепшы, такі, якіх многа.

Д. пісьменнік.

|| наз. другара́днасць, -і, ж.

другаразо́вы, -ая, -ае.

Паўторны.

Другаразовае паведамленне.

другаразра́дны, -ая, -ае.

Другога разраду; пасрэдны.

Д. рэстаран.

дру́гасны, -ая, -ае.

Вытворны, не зыходны; які з’яўляецца другой, пазнейшай ступенню ў развіцці чаго-н.

Д. прадукт.

Другасныя спірты.

Другасныя палавыя адзнакі.

|| наз. дру́гаснасць, -і, ж.

другачарго́вы, -ая, -ае.

Які адносіцца да другой чаргі, менш важны.

Другачарговыя грузы.

Другачарговая справа.

|| наз. другачарго́васць, -і, ж.

другі́, -а́я, -о́е.

1. гл. два.

2. Не такі, інакшы, непадобны да гэтага або ранейшага.

Зусім д. голас.

3. Паўторны.

Д. прыезд.

4. Ужыв. пры супрацьстаўленні.

Аднаму чалавеку весела, а другому сумна.

Адзін большы, д. меншы.

5. Не галоўны па значэнні, другарадны.

На другіх ролях.

6. Які замяняе першага, сапраўднага.

У яго цяпер д. бацька.

7. Не гэты, іншы.

Другім разам прыходзьце.

8. займ. неазнач. Які-н. іншы.

Д. дзякаваў бы, а ты не задаволены.

9. Які атрымліваецца пры дзяленні на два.

Другая частка.

10. у знач. наз. друга́я, -о́й, ж. Другая частка чаго-н.; палавіна.

Адна другая.

11. у знач. наз. друго́е, -о́га, н. Страва, якая падаецца пасля першай.

На другое падалі мачанку.

12. у знач. наз. другі́, -о́га, м., мн. -і́я, -і́х. Хтосьці іншы, не сам.

Сам не гам і другому не дам (прымаўка).

дружалю́бны, -ая, -ае.

Прыязна настроены.

Д. чалавек.

Дружалюбна (прысл.) гутарылі ўдваіх.

|| наз. дружалю́бнасць, -і, ж.

дру́жба, -ы, ж.

Блізкія адносіны, заснаваныя на ўзаемным даверы, павазе, супольнасці інтарэсаў.

Даўняя д.

Д. народаў.