Verbum

зно́шваць гл. знасіць¹.

знудзе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Тое, што і знудзіцца.

знудзі́цца, -нуджу́ся, -ну́дзішся, -ну́дзіцца; зак., па кім-чым.

Сумуючы па кім-, чым-н., змучыцца, стаміцца.

З. па родных.

зну́дзіць, -дзіць; безас., зак. (разм.).

Зрабіцца блага, званітаваць.

знутры́, прысл.

З унутранага боку.

Зачыніць дзверы з. на завалу.

зню́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Пазнаць адзін аднаго па нюху.

Сабакі знюхаліся.

2. перан., з кім. Уступіць у тайную змову, блізкія адносіны (разм., неадабр.).

знябы́ты, -ая, -ае (разм.).

Змораны, змучаны.

З. ад доўгай хады.

знябы́цца, -бу́дуся, -бу́дзешся, -бу́дзецца; -бы́ўся, знебыла́ся, -ло́ся; -бу́дзься; зак. (разм.).

Змарыцца, змучыцца.

З. за доўгую дарогу.

|| незак. знебыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

знява́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

1. гл. зняважыць.

2. Тое, што можа зняважыць; абразлівы ўчынак, слова.

Нанесці каму-н. знявагу.

Пакараць каго-н. за знявагу.

знява́жлівы, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе знявагу.

З. позірк.

|| наз. знява́жлівасць, -і, ж.