Verbum

шы́на

(польск. szyna, ад ням. Scheine)

1) металічная паласа, набітая на полаз для лепшага слізгання і большай трываласці;

2) гумавая пакрышка з напоўненай паветрам камерай, якая надзяваецца на вобад кола;

3) прыстасаванне з дошчачак і бінтоў для накладвання павязкі пры пераломе.

шынга́рды

(англ. shin-guards)

1) скураныя або брызентавыя шчыткі, якія надзяваюць у спартыўных гульнях на ногі для засцярогі іх ад магчымых удараў;

2) спецыяльныя рукавіцы без пальцаў, якія замяняюць «баксёрскія бінты».

шыне́ль

(рус. шинель, ад фр. chenille)

форменнае паліто асобага пакрою, са складкай на спіне і хлясцікам.

шы́нка

(польск. szynka, ад ням. Schinken)

свіны кумпяк, адпаведным чынам прыгатаваны для ўжывання.

шыно́к

(польск. szynk, ад ням. Schenke)

карчма, невялікі пітны дом, дзе прадавалі спіртныя напіткі.

шыншы́ла

(ісп. chinchilla)

паўднёваамерыканскі грызун, падобны на вавёрку, які мае каштоўнае футра.

шыньён

(фр. chignon)

жаночая прычоска з сабраных на патыліцы валасоў, звычайна накладных.