Verbum

тэхна-

(гр. techne = майстэрства)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «тэхналагічны».

тэхнагене́з

(ад тэхна- + -генез)

пераўтварэнне біясферы і яе элементаў пад уплывам гаспадарчай дзейнасці чалавека, звязанай з прамым ці ўскосным выкарыстаннем тэхнічных сродкаў.

тэхнакліматало́гія

(ад тэхна- + кліматалогія)

раздзел кліматалогіі, які вывучае ўплыў кліматычных умоў на тэхнічныя сродкі.

тэхнакра́т

(ад тэхна- + -крат)

прадстаўнік тэхнакратыі.

тэхнакра́тыя

(ад тэхна- + -кратыя)

кірунак у грамадскай думцы, які лічыць, што грамадства можа рэгулявацца рацыянальнымі прынцыпамі, што выпрацавалі вучоныя, інжынеры, тэхнікі (тэхнакраты).

тэхнало́гія

(ад тэхна- + -логія)

1) сукупнасць метадаў апрацоўкі матэрыялаў у працэсе вытворчасці і іх навуковае апісанне (напр. т. зваркі);

2) перан. сукупнасць прыёмаў, якія выкарыстоўваюцца ў якой-н. справе, майстэрстве (напр. т. творчасці).

тэхнасфе́ра

(ад тэхна- + сфера)

сфера выяўлення тэхнічнай дзейнасці чалавека.

тэхне́цый

(н.-лац. technetium, ад гр. technetos = штучны)

штучны радыеактыўны хімічны элемент, які выкарыстоўваецца як інгібітар супраць карозіі, у ядзернай энергетыцы і інш.

тэхніза́цыя

(ад гр. techne = майстэрства)

забеспячэнне тэхнічнымі сродкамі, укараненне іх.

тэ́хнік

(гр. technikos = дасведчаны, майстэрскі)

1) спецыяліст у якой-н. галіне тэхнікі з сярэдняй тэхнічнай адукацыяй;

2) чалавек, які валодае высокай тэхнікай, высокім майстэрствам у якой-н. справе.