Verbum

тэна́кль

(ням. Tenakel)

падстаўка для ўмацавання старонкі рукапісу на друкарскай касе ў час набору.

тэнанты́т

[ад англ. S. Tennant = прозвішча англ. хіміка (1761—1815)]

мінерал падкласа складаных сульфідаў шэра-стальнога колеру.

тэ́нар

(іт. tenore)

1) высокі мужчынскі голас (напр. лірычны т., драматычны т.), а таксама спявак, які мае такі голас;

2) духавы музычны інструмент, які ўваходзіць у склад духавога аркестра.

тэнарды́т

[ад фр. М. Thenard = прозвішча фр. хіміка (1777—1857)]

мінерал класа сульфатаў, празрысты, пераважна бясколерны, які лёгка раствараецца ў вадзе і выкарыстоўваецца ў якасці сыравіны для содавай, шкляной і некаторых іншых галін прамысловасці.

тэнары́т

[ад іт. М. Tenore = прозвішча іт. батаніка (1780—1861)]

мінерал падкласа простых вокіслаў чорнага або шэрага колеру з металічным бляскам; служыць сыравінай для атрымання медзі.

тэндавагіні́т

(ад н.-лац. tendo = сухажылле + лац. vagina = похва)

запаленне сухажыльных похваў (часцей кісці рук), якое развіваецца пры перанапружанні, траўме.

тэндэнцы́йны

(ад тэндэнцыя)

1) які праводзіць пэўную тэндэнцыю 1;

2) прадузяты, неаб’ектыўны.

тэндэ́нцыя

(с.-лац. tendentia = накіраванасць)

1) напрамак развіцця чаго-н. (грамадства, эканомікі, культуры і інш.); імкненне, свядомы намер;

2) ідэя, асноўная думка, накіраванасць мастацкага, навуковага і інш. твора;

3) прадузятая думка, якую імкнуцца навязаць чытачу або гледачу.

тэ́ндэр​¹

(англ. tender)

1) прычапная частка паравоза, дзе знаходзяцца запасы вугалю і вады;

2) невялікая аднамачтавая яхта з 2—3 косымі парусамі.

тэ́ндэр​²

(англ. tender)

форма выдачы заказаў на пастаўку тавараў або падрадаў на выкананне пэўных работ на падставе прапаноў некалькіх пастаўшчыкоў або падрадчыкаў з мэтай забеспячэння найбольш выгадных камерцыйных або іншых умоў здзелкі для арганізатараў гандлю.