Verbum

тэ́ма

(гр. thema)

1) прадмет апісання, адлюстравання, даследавання, размовы (напр. т. рамана, т. даклада);

2) асноўны матыў музычнага твора (напр. т. з варыяцыямі);

3) лінгв. аснова слова на тэматычны галосны (напр. чыта- ў слове чытаю).

тэма́тыка

(ад гр. thema, -atos = тэма)

сукупнасць, кола тэм.

тэмбр

(фр. timbre, ад гр. tympanon = барабан)

акустычная афарбоўка гуку голасу, музычнага інструмента, якая падаецца абертонамі, якасць, якая дазваляе адрозніваць гукі аднолькавай вышыні пры выкананні на розных інструментах або рознымі галасамі.

тэмп

(іт. tempo, ад лац. tempus = час)

1) муз. хуткасць выканання музычнага твора, абумоўленая частатой руху метрычных лічыльных адзінак (гл. метр​²);

2) ступень хуткасці ў выкананні чаго-н. (напр. т. бегу, т. будаўніцтва).

тэ́мпера

(іт. tempera)

1) фарбы, расцёртыя на яечным жаўтку або на сумесі клеявога раствору з алеем;

2) карціна, намаляваная такімі фарбамі.

тэмперава́ць

(фр. tempérer, ад лац. temperare = стрымліваць, лагодзіць)

рабіць тэмперацыю.

тэмпера́мент

(лац. tempéramentum = належныя суадносіны частак, суразмернасць)

1) сукупнасць псіхічных рыс асобы, якія залежаць ад фізіялагічных асаблівасцей арганізма і складаюць пэўны псіхалагічны тып (напр. флегматычны т);

2) жыццёвая энергія, здольнасць да ўнутранага ўздыму, страснасць.

тэмперату́ра

(лац. temperatura = нармальны стан)

1) ступень нагрэтасці якога-н. цела, рэчыва;

2) паказчык цеплавога стану жывога арганізма.

тэмпера́цыя

(лац. temperatio = правільныя суадносіны, суразмернасць)

муз. выраўноўванне інтэрвальных суадносін паміж ступенямі гукавой сістэмы.

тэ́мплет

(англ. templet)

плоская фотамадэль апарата, машыны, канструкцыі, якая выкарыстоўваецца пры праектаванні складаных прамысловых установак, збудаванняў і інш.