Verbum

спаге́ці

(іт. spaghetti)

выраб з пшанічнай мукі ў выглядзе доўгіх ніцей, якія адварваюцца цалкам.

спагі́

(фр. spahi, ад перс. sipahi = салдат)

кавалерысты з мясцовага насельніцтва ў французскіх каланіяльных войсках 19—20 ст. у Паўн. Афрыцы.

спадуме́н

(гр. spodumenos = спапялёны)

мінерал класа сілікатаў светла-зялёнага або бледна-ружовага колеру; руда літыю.

спа́зма

(гр. spasma)

працяглая сутарга мышцаў стрававода, кішэчніка, страўніка, горла, а таксама крывяносных сасудаў.

спазмаліці́н

(ад спазма + гр. lysis = растварэнне, аслабленне)

лекавы прэпарат, проціспазматычны сродак.

спазматы́чны

(фр. spasmaüque, ад гр. spasma = сутарга)

які мае адносіны да спазмы; выкліканы спазмамі, сутаргавы.

спазмафілі́я

(ад спазма + -філія)

захворванне дзяцей ранняга ўзросту, звязанае з парушэннем абмену кальцыю, што праяўляецца ў павышанай нервовай узбуджальнасці і схільнасці да сутаргаў.

спайк

(англ. spike)

кароткачасовае ваганне патэнцыялу, якім суправаджаецца ўзбуджэнне ў нервовых або мышачных клетках.

спангаспо́ра

(н.-лац. spongospora)

слізявік сям. плазмадыяфоравых, які паразітуе на падземных органах бульбы, таматаў і іншых раслін сям. паслёнавых.

спангі́н

(ад гр. spongos = губка)

арганічнае рэчыва, блізкае да хініну, з якога складваецца шкілет марскіх губак.