Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

дук

(гал. doek)

тоўстая тканіна тыпу парусіны.

дука́т

(іт. ducato)

даўнейшая сярэбраная, затым залатая манета, якая з’явілася ў 13 ст. у Венецыі, а пасля чаканілася ў многіх краінах Еўропы; на тэрыторыі Беларусі ў 14—16 ст. найбольш пашыраны быў венгерскі д.

дуктыло́метр

(ад лац. ductilis = цягучы + -метр)

прыбор для вызначэння цягучасці асфальту, смалы, фарбы і іншых матэрыялаў.