Verbum

дубальто́вы

(польск. dubeltowy, ад с.-н.-ням. dubbelt)

які складаецца з двух аднародных або падобных прадметаў, частак; падвойны (напр. д-ыя рамы).

дубальто́ўка

(польск. dubeltówka, ад с.-н.-ням. dubbelt)

паляўнічая стрэльба з двума стваламі.

дубле́т

(фр. doublet, ад double = падвойны)

1) другі экзэмпляр якой-н. рэчы ў калекцыі, музеі, бібліятэцы і г.д.;

2) падроблены каштоўны камень, у якім сапраўднай з’яўляецца толькі верхняя частка;

3) адначасовы выстрал з абодвух ствалоў дубальтоўкі;

4) фіз. пара блізка размешчаных спектральных ліній.

дублёр

(фр. doubleur)

1) той, хто паралельна з кім-н. выконвае адну і тую ж работу і ў патрэбны момант можа замяніць яго (напр. д. касманаўта, д.-шафёр);

2) акцёр, які замяняе асноўнага выканаўцу ролі, а таксама кінаакцёр, які ўдзельнічае ў дубліраванні кінафільма;

3) другі састаў спартыўнай каманды, які з’яўляецца рэзервам для асноўнага саставу.

дубліка́т

(ад лац. dublicatus = падвоены)

1) другі экзэмпляр якога-н. дакумента, які мае аднолькавую сілу з арыгіналам;

2) дадатковы экзэмпляр часткі рукапісу, які рыхтуецца да набору асобна.

дублі́раваць

(фр. doubler)

1) выконваць паралельна з кім-н. аднолькавую работу; рабіць тое ж самае ў другі раз;

2) замяняць асноўнага выканаўцу якой-н. ролі (у тэатры, кіно);

3) замяняць мову кінафільма іншай мовай (д. фільм).

дубло́н

(фр. doublon, ад ісп. doblon, ад doble = падвойны)

даўнейшая іспанская залатая манета, роўная двум пістолям​² 1, якая чаканілася ў 16—19 ст.

дубль

(фр. double = падвойны)

1) паўтарэнне, варыянт, другі экземпляр чаго-н. (напр. кінакадраў пры здымцы фільма);

2) другая, запасная каманда на спартыўных спаборніцтвах.

дубля́ж

(фр. doublage = падваенне)

замена моўнай часткі кінафільма перакладам на іншую мову.

дубэ́льт

(польск. dubelt, ад с.н.-ням. dubbelt)

падвойная рама, падвойныя дзверы.