Verbum

нейраанато́мія

(ад нейра- + анатомія)

раздзел анатоміі, які вывучае форму і будову нервовай сістэмы і яе органаў.

нейрабіёніка

(ад нейра- + біёніка)

кірунак у біёніцы, звязаны з вывучэннем і мадэліраваннем дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы чалавека і жывёл для выкарыстання заканамернасці іх будовы пры стварэнні новых тэхнічных прыстасаванняў, кібернетычных сістэм.

нейрабла́сты

(ад нейра- + -бласты)

клеткі, якія з’яўляюцца папярэднікамі нейронаў, ад якіх адрозніваюцца здольнасцю да дзялення, малымі памерамі, нізкім змяшчэннем бялку.

нейрагармо́ны

(ад нейра- + гармоны)

рэчывы, якія выпрацоўваюцца ў нервовых клетках і выдзяляюцца ў кроў або тканкавую вадкасць; дзейнічаюць у арганізме як гармоны.

нейрагінекало́гія

(ад нейра- + гінекалогія)

раздзел медыцыны, які вывучае ўзаемасувязь паміж захворваннямі жаночай палавой сферы і нервовай сістэмы.

нейраглі́я

(ад нейра- + гр. glia = клей)

тканка нервовай сістэмы жывёльнага арганізма, у якой размешчаны нервовыя клеткі (нейроны) і іх адросткі.

нейрагумара́льны

(ад нейра- + гумаральны)

звязаны з сумесным уздзеяннем нервовай сістэмы і гумаральных фактараў на органы, тканкі і фізіялагічныя працэсы (напр. н-ая рэгуляцыя).

нейрадэрмі́т

(ад нейра- + гр. derma = скура)

захворванне скуры, выкліканае нервова-псіхалагічнымі стрэсамі.

нейракераці́н

(ад нейра- + керацін)

бялок групы керацінаў, які змяшчаецца ў белым рэчыве мозгу і ў абалонках нерваў.

нейракіберне́тыка

(ад нейра- + кібернетыка)

раздзел біялагічнай кібернетыкі, які вывучае арганізацыю элементаў, аддзелаў аналізатараў, аналізатарскіх сістэм і ўсёй нервовай сістэмы арганізма.