Verbum

вербава́ць

(ням. werben = шукаць, дамагацца)

набіраць, наймаць на работу, прыцягваць у якую-н. арганізацыю, да якой-н. справы (напр. в. рабочую сілу).

верба́льны

(лац. verbalis = слоўны)

1) вусны, слоўны;

в-ая нота — дыпламатычная нота без подпісу, якая прыраўноўваецца да вуснай заявы;

2) лінгв. які адносіцца да дзеяслова, паходзіць ад дзеяслова; дзеяслоўны.

вербе́на

(н.-лац. verbena, ад лац. verbena = свяшчэнная галінка)

травяністая расліна сям. вербенавых з падоўжаным лісцем і дробнымі кветкамі розных колераў у суквеццях, пашыраная пераважна ў тропіках і субтропіках Амерыкі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

ве́рбункаш

(венг. verbunkos, ад ням. Werbung = вярбоўка)

стыль венгерскай танцавальнай музыкі канца 18 — першай пал. 19 ст., якому ўласціва чаргаванне напеўных мелодый павольнага тэмпу з музычнымі ўрыўкамі імклівага тэмпу.

ве́ргельд

(ням. Wergeld = цана чалавека)

грашовая кампенсацыя за забойства свабоднага чалавека, якая прадугледжвалася юрыдычнымі законамі ранняга феадалізму.

ве́рджынел

(англ. virginal)

клавішны музычны інструмент, англійская разнавіднасць клавесіна.

верды́кт

(англ. verdict, ад лац. vere dictum = літар. дакладна сказанае)

юр. пастанова, прыгавор (пераважна суда прысяжных).

вержэ́

(фр. vergé)

гатунак паперы, на якой ёсць узор (вадзяныя знакі) у выглядзе буйной прамавугольнай сеткі.

ве́ркблей

(ням. Werkblei, ад Werk = выраб + Blei = свінец)

свінец з прымессю іншых металаў, які атрымліваецца пры плаўцы свінцовых руд.

ве́ркбунд

(ням. Werkbund = вытворчы саюз)

аб’яднанне архітэктараў, майстроў дэкаратыўнага мастацтва і прамыславікоў у шэрагу краін (Германіі, Аўстрыі, Швейцарыі і інш.).