Verbum

іера́рх

(гр. hierarches)

царкоўна-афіцыйная назва епіскапа.

іерархі́чны

(гр. hierarchikos)

які мае адносіны да іерархіі, згодны з іерархіяй (напр. і-ая лесвіца).

іера́рхія

(гр. hierarchia)

паслядоўнае размяшчэнне пасад, званняў, з’яў ад ніжэйшых да вышэйшых у парадку іх падпарадкаванасці (службовая і-ія).

іераты́зм

(ад гр. hieratikos = абрадавы, свяшчэнны)

урачыстая застыласць і абстрактнасць адлюстравання постацей, характэрная галоўным чынам для мастацтва старажытнага свету і сярэдневякоўя.

іераты́чны

(гр. hieratikos)

свяшчэнны, жрэцкі;

і-ае пісьмо — скорапіс, які стварылі егіпцяне на аснове іерогліфаў для напісання рэлігійных тэкстаў.

іеро́гліфы

(гр. hieroglyphoi = свяшчэнныя знакі)

1) фігурныя знакі ў ідэаграфічным пісьме (гл. ідэаграфія), якія абазначаюць цэлыя паняцці, словы або склады (напр. старажытнаегіпецкія іерогліфы, кітайскія іерогліфы);

2) перан. неразборлівы почырк.

іерэ́й

(гр. hiereus = літар. жрэц)

адна з назваў свяшчэнніка ў праваслаўнай царкве.

іерэмія́да

(ад н.-лац. Jeremias = імя біблейскага прарока)

слёзная, горкая скарга, нараканне.

іза-

(гр. isos = роўны, аднолькавы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «роўны», «аднолькавы».

ізаакта́н

(ад іза- + актан)

насычаны вуглевадарод, бясколерная вадкасць з пахам бензіну, якая выкарыстоўваецца для вырабу авіяцыйнага бензіну.