Verbum

істэ́рыя істэры́я

(гр. hystera)

1) нервовае захворванне, якое праяўляецца ў прыпадках, павышанай зласлівасці, сутаргавым смеху са слязамі;

2) перан. нервозная ліхаманкавая дзейнасць (напр. ваенная і.).

ітабіры́т

(ад ісп. Itabira = назва горада ў Бразіліі)

назва жалезістых кварцытаў у асобных краінах Паўд. Амерыкі.

ітатсі́

(яп. itatsi)

драпежны звярок сям. куніц, пашыраны ў Японіі; жыве каля вады, жывіцца дробнымі грызунамі, рыбай і птушкамі; аб’ект пушнога промыслу; японскі каланок.

і́трый

(н.-лац. yttrium, ад Ytterby = назва мясцовасці ў Швецыі)

хімічны элемент, які належыць да групы рэдказямельных элементаў, шэры лёгкі метал; выкарыстоўваецца для легіравання сталі, чыгуну і сплаваў.

ітэраты́ў

(лац. iterativum)

лінгв. мнагакратны дзеяслоў, які выражае дзеянне, што паўтараецца.

ітэраты́ўны

(лац. iterativus)

лінгв. шматразовы, мнагакратны (напр. і. дзеяслоў).

ітэра́цыя

(лац. iteratio = паўтарэнне)

вынік прымянення якой-н. матэматычнай аперацыі, які атрымліваецца ў серыі аналагічных аперацый.

ітэ́рбій

(н.-лац. ytterbium, ад Ytterby = назва мясцовасці ў Швецыі)

хімічны элемент сям. лантаноідаў, серабрыста-шэры метал; выкарыстоўваецца як газапаглынальнік у электравакуумных прыборах.

іудаі́зм

(п.-лац. iudaismus, ад лац. iudaicus = яўрэйскі)

рэлігія, пашыраная сярод веруючых яўрэяў; узнікла ў канцы 2 тыс. да н. э.; афіцыяльная рэлігія Ізраіля.

іўры́т

(ад гр. hebraios = яўрэй)

сучасная мадыфікацыя старажытнаяўрэйскай мовы, якая сфарміравалася на аснове мовы мішнаіцкага перыяду; афіцыйная мова Ізраіля.