сінартро́з
(ад гр. syn = разам + arthron = сустаў)
анат. нерухомае або маларухомае злучэнне касцей паміж сабой (параўн. дыяртроз) злучальнай тканкай (гл. сіндэсмоз), храстком (гл. сінхандроз), касцявой тканкай (сінастоз).
сінасто́з
(ад гр. syn = разам + osteon = косць)
анат. нерухомае злучэнне касцей паміж сабой (сінартроз) пры дапамозе касцявой тканкі (напр. зрашчэнне чарапных касцей).
сінахрамо́нас
(н.-лац. synochromonas)
каланіяльная залацістая водарасць сям. вохраманадавых, якая пашырана ў рэках і розных стаячых вадаёмах.
сінгамі́ды
(н.-лац. syngamidae)
сямейства гельмінтаў класа нематодаў, паразітуюць у дыхальных шляхах птушак і млекакормячых.
сінга́мія
(ад гр. syngamos = з’яднаны шлюбам)
з’яднанне мужчынскай і жаночай палавых клетак (гамет) з утварэннем зіготы.
сінгамо́зы
(ад сінгаміды)
глісныя хваробы свойскіх і дзікіх птушак, якія выклікаюцца сінгамідамі.
сінгармані́зм
(ад гр. syn = разам + гармонія)
лінгв. прыпадабненне галосных гукаў у слове да каранёвага галоснага, уласцівае цюркскім і некаторым іншым мовам.
сінгенеты́чны
(ад гр. syn = разам + genetos = народжаны)
які з’яўляецца адначасова, мае агульнае паходжанне;
с-ыя залежы — залежы карысных выкапняў, якія ўзніклі адначасова з пародамі, што іх змяшчаюць, і перацярпелі разам з імі ўсе наступныя пераўтварэнні.
сінгл
(англ. single = адзін, адзіны)
гульня ў тэніс, калі кожны бок прадстаўлены адным гульцом.
сінгле́ты
(ад англ. single = адзіночны)
фіз. адзіночныя спектральныя лініі, абумоўленыя электроннымі квантавымі пераходамі паміж нерасшчэпленымі ўзроўнямі квантавай сістэмы.