Verbum

эксплуата́тар

(фр. exploiteur)

той, хто эксплуатуе 1 іншых, прысвойвае сабе вынікі чужой працы.

эксплуата́цыя

(фр. exploitation)

1) прысваенне прадуктаў чужой працы ўласнікамі сродкаў вытворчасці;

2) выкарыстанне прыродных багаццяў, зямлі, прамысловых прадпрыемстваў, транспарту, будынкаў і інш.

экспо́

[фр. expo(sition) = выстаўка]

сусветная выстаўка (звычайна з лічбай, якая ўказвае год) (напр. Экспо-99).

экспрапрыя́тар

(фр. expropriateur, ад с.-лац. expropriatio = адбіранне ўласнасці)

той, хто ажыццяўляе экспрапрыяцыю.

экспрапрыя́цыя

(с.-лац. expropriatio)

1) прымусовае адбіранне маёмасці, сродкаў вытворчасці ў аднаго класа другім;

2) наогул прымусовае адбіранне чаго-н.

экспро́мт

(лац. expromtus = гатовы)

1) твор (паэтычны, музычны), створаны адразу, у момант выканання;

2) кароткая прамова, сказаная без папярэдняй падрыхтоўкі;

3) невялікая музычная п’еса, напісаная ў свабоднай форме.

экспрэ́с

(англ. express, ад лац. expressus = узмоцнены)

поезд, параход або аўтобус, якія ідуць з найбольшай скорасцю і робяць прыпынкі толькі на буйных станцыях або наогул іх не робяць.

экспрэсі́ўны

(фр. expressif, ад лац. expressus = выразны)

выразны, надзелены экспрэсіяй.

экспрэ́сія

(лац. expressio = выражэнне)

выразнасць; сіла выражэння пачуццяў, перажыванняў (напр. э. слова, э. колеру).

экспрэсіяні́зм

фр. expressionisme, ад expression = выражэнне < лац. expressio = выражэнне)

мадэрнісцкі кірунак у літаратуры і мастацтвт першай пал. 20 ст., для якога асноўнай мэтай было выражэнне суб’ектыўнага стану чалавека; характарызаваўся ірацыяналізмам, фантастычнасцю вобразаў.