Verbum

венепу́нкцыя

(ад вена + лац. punctio = укол)

пракол вены полай іголкай для пералівання крыві, увядзення ў вену лекавых раствораў і інш. (параўн. венесекцыя).

венерало́гія

(ад лац. Venus, -neris = імя старажытнарымскай багіні кахання + -логія)

галіна медыцыны, якая займаецца вывучэннем і лячэннем венерычных хвароб.

венеро́лаг

(ад венералогія)

спецыяліст па венерычных хваробах.

венеры́чны

(ад лац. Venus, -neris = імя старажытнарымскай багіні кахання);

в-ыя хваробы — інфекцыйныя хваробы, якія перадаюцца ў асноўным цераз палавыя органы (сыфіліс, ганарэя, шанкер).

венесе́кцыя

(ад вена + лац. sectio = рассячэнне)

ускрыццё вены для пералівання крыві, увядзення ў вену лекавых раствораў, калі немагчыма зрабіць венапункцыю.

ве́нзель

(польск. węzeł = вузел)

узор, утвораны зграбна пераплеценымі пачатковымі літарамі ўласных імён (імя і прозвішча або двух імён).

ве́нта

(ісп. venta = заезджы двор)

1) арганізацыя і месца збораў карбанарыяў у Францыі і Іспаніі 19 ст;

2) карчма ў Іспаніі.

вентра́льны

(лац. ventralis, ад venter = жывот)

анат. брушны, размешчаны на брушной паверхні цела жывёлы або чалавека (пра орган або анатамічнае ўтварэнне); параўн. дарсальны 1.

венту́рыя

(н.-лац. venturia)

сумчаты грыб сям. вентурыевых, які развіваецца на травяністых і дрэвавых раслінах.

вентылі́раваць

(лац. ventilare)

рабіць вентыляцыю, праветрываць.