Verbum

інтэрпаля́цыя

(лац. interpolatio = паднаўленне, змяненне)

1) мат. вызначэнне прамежкавых значэнняў якой-н. зменлівай велічыні па раду суседніх вядомых яе значэнняў (проціл. экстрапаляцыя 2);

2) пазнейшая ўстаўка ў якім-н. тэксце, якая не належыць арыгіналу.

інтэрпелі́раваць, інтэрпелява́ць

(лац. interpellere = перапыняць прамову)

уносіць інтэрпеляцыю.

інтэрпеля́нт

(лац. interpellans, -ntis = які перапыняе прамову)

асоба, якая ўносіць інтэрпеляцыю.

інтэрпеля́цыя

(лац. interpellatio = перапыненне прамовы)

спецыяльны запыт дэпутата парламента да ўрада пра яго дзеянні або дзеянні асобных міністраў, па якім пасля спрэчак прымаецца рашэнне.

інтэрпо́л

(фр. interpol, ад Organisation intemationale de police criminalle)

міжнародная арганізацыя крымінальнай паліцыі, створаная групай заходніх дзяржаў.

інтэрпрэтава́ць

(лац. interpretari)

растлумачваць, раскрываць сэнс чаго-н. (напр. і. закон).

інтэрпрэтаско́п

(ад лац. interpretari = тлумачыць + -скогі)

прыбор, які дапамагае дэшыфроўваць аэраздымкі.

інтэрпрэта́цыя

(лац. interpretatio = растлумачванне)

1) тлумачэнне, раскрыццё сэнсу чаго-н. (напр. і. тэксту);

2) творчае раскрыццё вобраза або музычнага твора выканаўцам.

інтэрпу́нкцыя

(лац. interpunctio = раздзяленне мовы кропкамі)

1) вучэнне аб расстаноўцы знакаў прыпынку;

2) тое, што і пунктуацыя.

інтэрсе́кс

(ад інтэр- + лац. sexus = пол)

арганізм з прыметамі інтэрсексуальнасці.