Verbum

інтэркаля́рны

(лац. intercalarius = уставачны);

і. рост — рост раслін у даўжыню шляхам дзялення клетак першаснай мерыстэмы, аддаленай ад апікальнай і «ўстаўленай» паміж зонамі клетак, дыферэнцыяцыя якіх ужо закончана.

інтэркаля́цыя

(лац. intercalatio = устаўка, дабаўка)

з’яўленне новых структур унутры дадзенай біялагічнай сістэмы, напр. інтэркалярны рост у некаторых раслін.

інтэркіне́з

(ад інтэр- + -кінез)

перыяд паміж першым і другім дзяленнямі меёзу.

інтэркурэ́нтны

(лац. intercurrens, -ntis = які дамешваецца)

які выпадкова далучаецца;

і. захворванне — захворванне, якое ўскладняе працяканне іншага захворвання.

інтэрлі́нгва

(ад інтэр- + лац. lingua = мова)

міжнародная дапаможная мова, прапанаваная ў першым варыянце італьянскім матэматыкам Д. Пеана ў 1908 г., а ў другім варыянце — Міжнароднай асацыяцыяй дапаможнай мовы ў 1950 г.

інтэрлінгві́стыка

(ад інтэр- + лінгвістыка)

раздзел мовазнаўства, які вывучае праблемы, звязаныя са стварэннем і функцыяніраваннем штучных моў, як міжнародных тыпу эсперанта, інтэрлінгва, так і матэматычных і інфармацыйна-лагічных.

інтэрлі́нія

(ад інтэр- + лінія)

лінія паміж радкамі кнігі або іншага выдання.

інтэрлінья́ж

(фр. interlignage, ад лац. inter = паміж + linea = лінія)

прабел паміж двума радкамі кнігі або іншага выдання.

інтэрлю́дыя

(с.-лац. interludium, ад лац. inter = паміж + ludus = гульня)

невялікі ўстаўны ўрывак, які з’яўляецца звязкай паміж асноўнымі часткамі музычнага твора.

інтэрмеды́н

(ад лац. intermedius = прамежкавы)

лекавы прэпарат, які прымяняецца пры дэгенератыўных зменах сятчаткі вока, а таксама як сродак, што паляпшае адаптацыю да цемнаты, павышае вастрыню зроку.