Verbum

ве́льсы

(англ. wales = рубцы)

дошкі абшыўкі судна, размешчаныя над ватэрлініяй, надводны борт.

вельцава́ць

(ням. wälzen = качаць, перакочваць)

перапрацоўваць поліметалічныя адходы металургічнай вытворчасці з мэтай дадатковага атрымання металаў.

вельштэр’е́р

(ад англ. Wales = Уэльс + тэр’ер)

парода паляўнічых сабак з падоўжанай мордай, выведзеная ў 19 ст. у Вялікабрытаніі (Уэльс) для палявання на лісоў і трусоў.

велю́р

(фр. velours)

вышэйшы гатунак драпу, аксаміту, плюшу.

веля́рны

(лац. velaris)

заднепаднябенны;

в. зычны — зычны гук, які ўтвараецца пры падніманні задняй часткі спінкі языка да задняга паднябення (напр. г, к, х).

велярыза́цыя

(ад лац. velaris = заднепаднябенны)

лінгв. дадатковая заднепаднябенная артыкуляцыя.

ве́на

(лац. vena)

крывяносны сасуд, па якім кроў цячэ ад органаў і тканак да сэрца.

венд

(лац. Venedi = назва старажытнага славянскага племені)

комплекс горных парод, які непасрэдна папярэднічае кембрыю; змяшчае рэдкіх прадстаўнікоў бесшкілетных арганізмаў.

вендзі́та

(іт. vendita = заезджы двор)

арганізацыя і месца збору карбанарыяў у Італіі 19 ст.

вендэ́та

(іт. vendetta)

звычай крывавай помсты за забойства сваяка, што існаваў у карсіканцаў і жыхароў вострава Сардзінія.