Verbum

інсурге́нт

(лац. insurgens, -ntis = які паўстае)

уст. удзельнік узброенага паўстання супраць урада, паўстанец.

інсурэ́кцыя

(лац. insurrectio)

уст. узброенае паўстанне.

інсцэніза́цыя

(ад ін- + сцэна)

сцэнічная апрацоўка і пастаноўка драматычнага твора на сцэне, артыстычная інтэрпрэтацыя драматычнага тэксту на сцэне.

інсцэні́раваць

(ад ін- + сцэна)

1) надаваць літаратурнаму твору сцэнічную форму (напр. і. раман);

2) перан. прытворна рабіць што-н. з намерам выдаць яго за сапраўднае (напр. і. вяселле).

інсцэніро́ўка

(ад інсцэніраваць)

1) перапрацоўка апавядальнага (празаічнага ці паэтычнага) твора для сцэны, радыё, тэлебачання;

2) масавае відовішча, якое ўзнаўляе эпізоды гістарычных падзей.

інтаксіка́цыя

(ад ін- + гр. toksikon = яд)

атручванне арганізма ядавітымі рэчывамі (таксінамі).

інта́ктны

(лац. intactus)

непарушны.

інта́лія

(іт. intaglio = разьба)

разьблёны камень з паглыбленым рэльефным адлюстраваннем (параўн. камея); гл. таксама гема.

інтанава́ць

(лац. intonare = гучна вымаўляць)

вымаўляць або выконваць што-н. з якой-н. інтанацыяй.

інтана́цыя

(фр. intonation, ад лац. intonare = гучна вымаўляць)

1) рытміка-меладычны лад мовы, чаргаванне павышэнняў і паніжэнняў тону пры вымаўленні (напр. пытальная і.);

2) манера вымаўлення, якая выражае пачуцці таго, хто гаворыць (напр. раздражнёная і.);

3) ступень дакладнасці перадачы вышыні гукаў пры музычным выкананні (напр. чыстая і.).