Verbum

інкрыміна́цыя

(с.-лац. incriminatio)

прад’яўленне каму-н. абвінавачвання ў чым-н.

інкрэто́рны

(ад інкрэты)

тое, што і гарманальны.

інкрэ́ты

(лац. incretus = выдзелены)

тое, што і гармоны.

інкрэ́цыя

(лац. incretio = выдзяленне)

выдзяленне пэўнай групай залоз арганізма чалавека і жывёл асаблівых фізіялагічна актыўных рэчываў (гармонаў) непасрэдна ў кроў або лімфу.

інкуба́тар

(ад лац. incubare = выседжваць птушанят)

апарат для штучнага вывядзення маладняку сельскагаспадарчых птушак з яец.

інкубато́рый

(ад лац. incubare = выседжваць птушанят)

спецыяльны будынак, дзе ўстаноўлены і дзейнічаюць інкубатары.

інкуба́цыя

(лац. incubatio = выседжванне птушанят)

1) штучнае вывядзенне маладняку сельскагаспадарчых птушак у інкубатарах;

2) скрыты перыяд хваробы з моманту заражэння да з’яўлення яе знешніх сімптомаў.

інкуна́була

(лац. incunabula = ранняе дзяцінства; першыя крокі; пачатак)

кніга, надрукаваная ў пачатковую пару кнігадрукавання (да 1501 г.), знешне падобная на рукапісную.

інкура́бельны

(ад ін- + лац. curabiiis = выліковы)

невылічальны, неахопны.

інса́йд

(англ. inside = унутры)

гулец у футбольнай або хакейнай камандзе, які займае ў лініі нападу становішча паміж крайнім і цэнтральным гульцамі.