Verbum

рэцыды́ў

(лац. recidivus = які аднаўляецца, вяртаецца)

1) паўторнае праяўленне якой-н. з’явы пасля таго, як яна, здавалася, знікла;

2) новае абвастрэнне хваробы пасля таго, калі чалавек, здаецца, паправіўся;

3) паўторна зробленае злачынства асобай, якая была пакарана.

рэцыпіе́нт

(лац. recipiens, -ntis = які атрымлівае, прымае)

1) хворы, якому пераліваюць кроў, перасаджваюць орган, тканкі, клеткі іншага арганізма;

2) хімічная пасудзіна, якая з’яўляецца прымальнікам вадкасці або газу.

рэцыпро́кны

(лац. reciprocus)

які вяртаецца;

р-ая інервацыя — рэфлекторны механізм, які забяспечвае інервацыю ўзаемазвязаных груп шкілетных мышцаў, што ўдзельнічаюць у ажыццяўленні складаных каардынаваных рухаў (хадзьба, бег і інш.);

р-ыя скрыжоўванні — два тыпы скрыжоўванняў адных і тых жа зыходных груп жывёл або раслін, якія адрозніваюцца толькі палавой прыналежнасцю бацькоўскіх пар.

рэцыркуля́цыя

(ад рэ- + цыркуляцыя)

шматразовае вяртанне струменю газаў, вадкасцей або цвёрдых рэчываў у апарат з мэтай рэгулявання вытворчага працэсу, паляпшэння выкарыстання сыравіны, утылізацыі адходаў і інш.

рэцыта́цыя

(лац. recitatio)

чытанне або дэкламаванне перад слухачамі.

рэцэнзава́ць

(лац. recensere = ацэньваць)

пісаць рэцэнзію на што-н. (напр. р. кнігу).

рэцэнзе́нт

(лац. recensens, -ntis = які пераглядвае, даследуе)

аўтар рэцэнзіі.

рэцэ́нзія

(лац. recensio = разгляд)

крытычны водзыў, ацэнка мастацкага, навуковага, публіцыстычнага твора, спектакля, кінафільма і інш.

рэцэ́нтны

(ад лац. recenter = нядаўна)

сучасны, зусім нядаўні, напр. жывёльны і раслінны свет у процілегласць выкапнёваму, фасільнаму.

рэцэпі́са

(лац. recepisse, ад recipere = атрымліваць)

распіска, якая пацвярджае атрыманне тавараў.