Verbum

рэнава́цыя

(лац. renovatio = аднаўленне)

эканамічны працэс замены выбываючых у выніку маральнага і фізічнага зносу асноўных фондаў вытворчасці новымі як умова простага ўзнаўлення.

рэнамэ́

(фр. renommée)

кніжн. думка, якая склалася пра каго-н., што-н., рэпутацыя.

рэна́та

(лац. renatus = адроджаны)

тэкставы шрыфт, падобны па малюнку на літаратурную гарнітуру.

рэнатураліза́цыя

(ад рэ- + натуралізацыя)

аднаўленне ў правах грамадзянства асоб, што па якой-н. прычыне страцілі іх.

рэнега́т

(с.-лац. renegatus, ад лац. renegare = адракацца)

1) чалавек, які здрадзіў сваім перакананням і перайшоў у лагер праціўніка;

2) чалавек, які адрокся ад сваёй веры.

рэнеса́нс

(фр. Renaissance = адраджэнне)

1) эпоха Адраджэння (14—16 ст.), час росквіту навук і мастацтваў, які змяніў у Еўропе сярэдневякоўе;

2) архітэктурны стыль эпохі Адраджэння.

рэ́ній

(р.-лац. rhenium, ад ням. Rein = назва ракі)

хімічны элемент, серабрыста-белы тугаплаўкі метал, падобны на плаціну; выкарыстоўваецца ў сплавах, вакуумнай тэхніцы, як каталізатар і інш.

рэні́н

(н.-лац. rennina)

састаўная частка страўнікавага соку млекакормячых; як прэпарат выкарыстоўваецца ў медыцыне і малочнай вытворчасці.

рэнкло́д

(фр. reine-claude, ад prunes de la reine Claude = слівы каралевы Клаўдзіі)

група сартоў слівы з круглымі зялёнымі або жоўтымі пладамі.

рэно́нс

(фр. renonce)

адсутнасць карты якой-н. масці ў картачнага гульца.