Verbum

рэгалі́т

(ад гр. rhegos = пакрывала + -літ)

верхні рыхлы слой грунту Месяца.

рэга́лія

(лац. regalia, ад regalis = царскі)

1) знак царскай улады (карона, скіпетр і інш.);

2) знак узнагароды (ордэн, медаль і інш.);

3) манапольнае права каралёў і буйных феадалаў у феадальнай Зах. Еўропе на атрыманне пэўных даходаў (мыта, штрафы і інш.).

рэга́ль

(фр. regale)

невялікі пераносны арган 16—18 ст.

рэга́та

(іт. regata, ад riga = род, лінія)

спартыўнае спаборніцтва на вёсельных, парусных або маторных суднах.

рэ́гбі

(англ. rugby, ад Rugby = назва горада ў Англіі)

спартыўная камандная гульня накшталт футбола, у час якой дазваляецца браць мяч рукамі.

рэгенера́т

(лац. regeneratus = адроджаны)

выкарыстаны прадукт, у якім адноўлены яго першапачатковыя ўласцівасці.

рэгенера́тар

(ад лац. regenerare = аднаўляць)

1) аднаўляльнік;

2) апарат для рэгенерацыі цяпла, які выкарыстоўваецца для падагравання паветра або газу ў мартэнаўскіх, доменных печах, кацельных устаноўках, паравых і газавых турбінах.

рэгенераты́ўны

(лац. regenerativus = які аднаўляе)

1) які мае адносіны да рэгенерацыі;

2) які служыць для рэгенерацыі (напр. р-ая печ).

рэгенера́цыя

(лац. regeneratio = аднаўленне, вяртанне)

1) аднаўленне арганізмам страчаных або пашкоджаных органаў і тканак, а таксама цэлага арганізма з яго часткі;

2) аднаўленне першапачатковых каштоўных уласцівасцей адпрацаваных матэрыялаў вытворчасці.

рэ́гент

(лац. regens, -ntis = які кіруе)

1) часовы правіцель манархічнай дзяржавы, які ажыццяўляе рэгенцтва;

2) дырыжор хору, пераважна царкоўнага.