Verbum

ін’е́кцыя

(лац. iniectio = укідванне)

1) увядзенне лякарства ў тканкі і поласці арганізма шляхам упырсквання;

2) дадатковыя сродкі, якія ўліваюцца ў якую-н. сферу эканамічнага жыцця (інвестыцыі, урадавыя закупкі тавараў і паслуг, экспарт).

інерва́цыя

(ад ін- + нервы)

забяспечанасць якога-н. органа або тканкі нервовымі клеткамі і валокнамі.

іне́ртны

(лац. iners, -rtis)

1) які знаходзіцца ў стане спакою або руху, не падвяргаючыся ўздзеянню якой-н. знешняй сілы (напр. і-ая маса);

2) перан. вялы, бяздзейны, безыніцыятыўны (напр. і. чалавек).

іне́рцыя

(лац. inertia = нерухомасць, бяздзейнасць)

1) уласцівасць цела захоўваць стан спакою або раўнамернага прамалінейнага руху, пакуль якая-н. знешняя прычына не выведзе яго з гэтага стану;

2) перан. вяласць, бяздзейнасць, коснасць (напр. і. мыслення, і. быту).

інжыне́р

(польск. inżynier, ад фр. ingénieur)

спецыяліст з вышэйшай тэхнічнай адукацыяй (напр. і.-канструктар, горны і.).

інжыне́рыя

(ад інжынер)

інжынерная справа, творчая тэхнічная дзейнасць.

інжыні́рынг

(англ. engineering = інжынерная справа)

сфера дзейнасці па распрацоўцы аб’ектаў прамысловасці, іх інфраструктуры і інш., перш за ўсё ў форме прадастаўлення аказання на камерцыйнай аснове розных інжынерна-кансультацыйных паслуг.

інжы́р

(кр.-тат. inžir, ад перс. ängir)

1) пладовае дрэва сям. тутавых, пашыранае ў субтропіках; смакоўніца;

2) салодкі плод гэтага дрэва; фіга, смоква.

інжэ́ктар

(фр. injecteur, ад лац. iniectare = укідваць)

1) струменная помпа нагнятання вадкасцей у розныя апараты і рэзервуары;

2) фіз. дапаможны паскаральнік зараджаных часціц для ўводу іх у больш магутны (асноўны) паскаральнік.

інжэ́кцыя

(ад інжэктар)

1) увядзенне носьбітаў зарада ў галіну, дзе яны з’яўляюцца неасноўнымі;

2) увод пучка зараджаных часціц у паскаральнік для наступнага іх паскарэння або накаплення;

3) упырскванне паліва ў камеру згарання рухавіка.