Verbum

экспане́нта

(лац. exponens, -ntis = які выстаўляе напаказ)

мат. паказальная функцыя, г.зн. функцыя выгляду y = a​^x, дзе x — незалежны пераменны.

экспано́метр

(ад лац. exponere = выстаўляць, паказваць + -метр)

прылада для вызначэння экспазіцыі пры фота- і кіназдымцы.

экспансі́ўны

(фр. expansif, ад лац. expansio = расшырэнне, распаўсюджанне)

нястрыманы, які бурна выражае свае пачуцці.

экспа́нсія

(лац. expansio = расшырэнне, распаўсюджанне)

1) распаўсюджанне чаго-н. за першапачатковыя межы;

2) імкненне імперыялістычных дзяржаў да захопу калоній, рынкаў збыту і інш.;

3) пашырэнне сферы ўплыву.

экспансіяні́зм

(фр. expansionnisme, ад лац. expansio = расшырэнне, распаўсюджанне)

імкненне да экспансіі, правядзенне палітыкі экспансіі.

э́кспарт

(англ. export, ад лац. exportare = вывозіць)

1) вываз тавараў за мяжу для рэалізацыі іх на знешнім рынку (проціл. імпарт 1);

2) агульная колькасць або агульны кошт тавараў, вывезеных якой-н. краінай, а таксама сам вывезены тавар.

экспартава́ць

(лац. exportare = вывозіць)

вывозіць тавары за мяжу для рэалізацыі іх на знешнім рынку (проціл. імпартаваць).

экспарцёр

(фр. exporteur, ад лац. exportare = вывозіць)

краіна, установа або асоба, што займаюцца экспартам 1 (проціл. імпарцёр).

экспатрыява́ць

(с.-лац. expatnare, ад лац. ex = з + patria = радзіма)

праводзіць экспатрыяцыю.

экспатрыя́цыя

(с.-лац. expatriatio, ад лац. ex = з + patria = радзіма)

добраахвотнае або прымусовае высяленне каго-н. за межы радзімы, звязанае звычайна з пазбаўленнем грамадзянства.