Verbum

тэйі́ды

(н.-лац. teiidae)

сямейства яшчарак; пашыраны ў Паўд. Амерыцы.

тэйлары́зм

[ад англ. F. Taylor = прозвішча амер. інжынера (1856—1915)]

сістэма арганізацыі працы на прадпрыемствах, заснаваная на рацыяналізацыі вытворчасці, павелічэнні эфектыўнасці выкарыстання тэхнікі, павышэнні інтэнсіўнасці працы рабочых.

тэйлерыёзы

(ад тэйлерыіды)

хваробы коней, буйной рагатай жывёлы, авечак, коз, аленяў, якія выклікаюцца тэйлерыідамі.

тэйлерыі́ды

(н.-лац. theileriidae, ад англ. Theiler = прозвішча англ. ветэрынарнага ўрача)

сямейства паразітных прасцейшых атрада піраплазмідаў, кровапаразіты коней, буйной рагатай жывёлы, авечак, коз, аленяў.

тэйлі́нгія

(н.-лац. teilingia)

ніткаватая зялёная водарасць сям. дэсмідыевых, якая трапляецца ў прэсных водах.

тэ́ка

(гр. theke = сховішча, ёмішча)

абалонка рознага паходжання ў раслін і жывёл, напр. створка панцыра дыятомавых водарасцей, ёмішча спор у мохападобных, ракавіна ў некаторых амёб, хітынавая абалонка ў гідроідных.

-тэка

(гр. theke = сховішча, ёмішча)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «сховішча», «ёмішча».

тэкадо́нты

(ад тэка + гр. odus, odontos = зуб)

атрад вымерлых паўзуноў падкласа архазаўраў з размешчанымі ў асобных ячэйках зубамі; жылі ў трыясе, сталі зыходнымі для дыназаўраў, птэразаўраў, кракадзілаў.

тэкафо́ра

(н.-лац. thecaphora)

базідыяльны грыб сям. устылягавых, які развіваецца на суквеццях і іншых органах травяністых раслін.

тэко́ма

(н.-лац. tecoma, ад малайск. tekka)

кустовая расліна сям. бігноніевых, пашыраная ў тропіках і субтропіках; у Крыме і на Каўказе вырошчваецца як дэкаратыўная.