Verbum

спарафі́л

(ад спора + -філ)

відазменены ліст споравых раслін, на якім развіваюцца спарангіі.

спарафі́т

(ад спора + -фіты)

бясполае пакаленне ў цыкле развіцця раслін, якое чаргуецца з палавым.

спарацы́ста

(ад спора + цыста)

1) стадыя развіцця некаторых аднаклетачных жывёл класа спаравікоў;

2) паразітычнае лічынкавае пакаленне трэматодаў.

спардэ́к

(англ. spar-deck)

верхняя палуба на трохпалубных суднах 19 і пач. 20 ст. або палуба сярэдняй пабудовы на суднах сучаснай канструкцыі.

спа́ржа

(іт. sparagio, ад лац. asparagus < гр. asparagos)

травяністая расліна сям. лілейных з тонкім лускаватым лісцем і дробнымі жаўтавата-зялёнымі кветкамі, пашыраная ў розных кліматычных зонах, а таксама яе тоўстыя белыя падземныя парасткі, якія ўжываюцца ў ежу.

спартакія́да

[ад лац. Spartacus = імя кіраўніка паўстання рабоў у Стараж. Рыме + (алімп)іяда]

масавае спаборніцтва спартыўных каманд і таварыстваў па розных відах спорту.

спарта́нец

(ад гр. Sparte = Спарта)

1) грамадзянін старажытнагрэчаскай дзяржавы Спарты, жыхары якой вызначаліся суровым спосабам жыцця, вынослівасцю і цярплівасцю;

2) перан. чалавек, які адмаўляецца ад раскошы, вядзе суровы спосаб жыцця.

спарта́нскі

(ад спартанец)

уласцівы спартанцу, суровы, просты і строгі (напр. с-ае выхаванне, с. спосаб жыцця).

спартсме́н

(англ. sportsman)

той, хто сістэматычна займаецца спортам.

спа́рынг

(англ. sparring)

трэніровачны бой баксёраў перад спаборніцтвам; вольны бой.